Woorden zeggen niets is het tweede boek van Seren J. Smedts.

Bij elke beginnende auteur is het bang afwachten of de opvolger haar waarde bevestigd of niet.

Toen ik de kans kreeg om dit boel te mogen recenseren, was ik benieuwd.

Het boek is opgedeeld in het verleden van Tristan en het heden van Tristan en Lente.

Deze twee lijnen laten zien hoe de hoofdpersonages naar elkaar toegroeien .

Door het verhaal krijg je een inzicht hoe gezinsleden naar mekaar kunnen groeien.

De hoofdpersonages groeien naar mekaar toe en op het einde vallen de stukjes van de puzzel in mekaar.

Dit is een bevestiging van de waarden van Seren.

Het boek is verdeeld in kleine hoofdstukken die afwisselend gaan over het verleden van Tristan en het heden.

Het is een page-turner, die je meeneemt in het leven van de hoofdpersonages. Het is geschreven alsof het een film is.

De cover is ook heel mooi en de titel laat blijken dat je niet alles onder woorden kunt brengen.

Of er autobiografische elementen in het verhaal zitten kan ik niet direct zeggen, maar het kan gebeuren bij iedereen.

Dit boek boeide mij van begin tot einde. Met dit boek laat Seren zien dat ze geen eendagsvlieg is.

Ik kijk uit naar een nieuw boek van deze schrijver.