Archief 31 oktober 2020

Alleen: de recensie

Dit is een thriller zoals er nog niet veel geschreven zijn. Alleen is de debuut-thriller van Barbara De Smedt. Barbara kan je kennen van Blauw, haar vorige boek. Maar Alleen is heel anders en alleen geschreven. Het boek leest als een trein. De opbouw is heel gestructureerd. Het is een thriller waar je je verstand moet bijhouden. Er zijn 5 grote delen en die delen zijn dan verdeelt in kleinere hoofdstukken.  De hoofdrolspelers in het verhaal zijn onderander Oscar, Julie, Tom . Deze dragen het verhaal. Oscar die geplaatst wordt in verschillende gezinnen  en dus geen liefde kent is een soort alleen-speler, Julie, het meisje waar Oscar een oogje heeft en gedurende hun jeugd hebben ze elkaar wel gezien en Julie neemt het af en toe op voor Oscar. Tom is in het begin de ex van Julie, hierdoor beleefd Julie de ene one-nightstand na de andere. Er gebeuren ook allerlei ongewone dingen. Barbara verhoogd de spanning doorheen het hele boek. Ook tof is dat de delen beginnen met een fragment van een liedje.  Die liedjes geven de sfeer van de delen weer en maken alles meer zichtbaar, je komt er meer in het verhaal. Als ik meer schrijf is de kans op spoilers heel groot. Het verhaal is zo fascinerend dat ik het nog een tweede maal wil lezen.

Dit boek moet je lezen, het is een echte topper.

Ik snak echt naar een nieuwe thriller van Barbara.

Meedogenloos : een afscheids-interview

Ik kon corona-proef een paar vragen stellen aan Hilde Vandermeeren.

Jelle Vermeersch
.Cover van laatste deel van trilogie.

Hilde, je afscheids-tournee is ondanks Corona een groot succes. Had je dit verwacht? 

De enthousiaste reacties van mijn lezers zijn inderdaad overweldigend. Dat doet mij wel iets. Talloze mensen hebben me bedankt voor mijn boeken van de afgelopen jaren. En velen blijven hopen dat er ooit nog een nieuwe thriller komt. Wie weet, ooit…

 Hoe werk je samen met strafpleiter Walter Damen aan een thriller? Schrijven jullie zoals het bekende duo Nicci French? 

Het duo Nicci French schrijft elk om de beurt een hoofdstuk. Dat zou ik nooit willen doen wegens het gevaar van twee verschillende schrijfstijlen en bovendien was dat ook niet Walters vraag. Bij ons gaat het anders, dat was van in het begin ook de afspraak. We bedenken samen de personages, de hoofdlijnen, de cases. Vervolgens ga ik aan de slag, ik hanteer de pen. Na een paar hoofdstukken mail ik een stuk naar Walter en vervolgens komen we samen, of bellen en mailen we daarover. Waar nodig doet Walter suggesties en ik op mijn beurt kan bij hem terecht bij al mijn vragen over juridische zaken of zaken waar een advocaat mee te maken krijgt (bijvoorbeeld opdringerige pers). Dat werkt prima voor ons. Nog nooit ruzie gehad.

Had je Walter Damen direct voor je als duo-schrijver of waren er andere kandidaten? 

Dat is anders verlopen. Het is de uitgeverij die ons samen heeft gebracht en al tijdens het eerste gesprek zaten we meteen op dezelfde golflengte. We ontdekten onder meer dat we allebei een tweelingzus hebben (lacht).

Ik moet wel zeggen dat ik de laatste drie jaren tientallen vragen gehad heb van mannen die samen met mij een boek willen schrijven.  Mijn antwoord is altijd heel duidelijk: daar ga ik niet op in.

Je stopt beroepsmatig met schrijven, wil dat zeggen dat er geen boek meer komt of niet meer zo regelmatig? 

Op dit moment kan ik het niet meer opbrengen om te schrijven. Ik heb als vrouwelijke thrillerauteur veel te hard moeten knokken in het Vlaamse thrillerwereldje waar mannen al jarenlang veel meer mediabelangstelling en prijzen krijgen dan vrouwelijke auteurs. Dus het is even op. Ik kreeg onlangs wel het schitterende nieuws dat de wereldwijde Engelse vertaalrechten van ‘Scorpio’ verkocht zijn aan een prestigieuze Britse uitgeverij. Dat is een geweldige opkikker. Echt fantastisch nieuws. Er zijn nog maar weinig Vlaamse misdaadauteurs vertaald. Maar daarmee kom ik niet meteen op mijn beslissing terug.

Gaan we je nog op de Boekenbeurs zien als auteur? 

Ik denk dat de belangrijkste vraag is: komt er nog wel een Boekenbeurs zoals we die kennen? Dat weet ik nog niet zo zeker.

Wat ik wel al kan zeggen is dat ik samen met Walter Damen deelneem aan de Boekmarathon met live stream via vrt. Alles alles doorgaat zoals voorzien, zal Tom De Cock ons live interviewen op zondag 8/11 in Antwerp Expo van 14.45u tot 15u. Wie weet tot ‘ziens’ via live stream?

Recensie: ‘Kartonnen Sterren’

‘Amai wat een boek’, was het eerste wat ik dacht na het lezen van de laatste letters. Dit is een debuut dat er stáát.

Het leven van Liv begint schijnbaar normaal. Ze zit samen met klasgenoten in haar laatste jaar, maar haar leven loopt niet altijd over rozen. Liv maakt heel wat mee, bijna teveel om te dragen door  één persoon.
Uit vrees om te spoilen, laat ik jullie op je honger zitten en vertel ik niet te veel, maar je verveelt je zeker niet.

Dit boek leest als een trein. Er zitten een paar pareltjes in verwerkt die dit boek net iets meer geven. Eéntje dat mij lang zal bijblijven: ‘Alsof mijn ziel zichzelf wil spoelen van de negatieve gedachten’ maar ook: ‘Mijn eigen tranen hield ik verborgen in een apart kamertje.’

Dit debuut is zo veelbelovend dat wachten op een vervolg altijd te lang duurt…

Solovlucht: Mijn recensie

Ik heb Solovlucht tweemaal gelezen. Dit is zo een sterk verhaal. Savarana is een adoptiekind. Haar levensgeschiedenis is een aaneenschakeling van onderdrukking door haar moeder, stiefmoeder en een paar mannen. je voelt de dominantie van deze personen en ook machteloosheid van Savarana. Uit het hele verhaal blijkt dat je niet alleen uit de greep van de dominerende mensen kan geraken. Solovlucht leest zo goed en als een trein.

Savarana haar leven wordt heel hart weergegeven. Er zit in die hardheid ook mooie zinnen. Zoals deze: Zo boos dat mijn verdriet versteende samen met mijn gevoelens voor haar.

Hoe verder je leest, hoe meer je hoopt op een happy-end maar bestaat dat wel?  Is Solovlucht misschien ook een solovlucht van Aloka, na haar samenwerking met Deflo? Het is een hard boek met een hart. Ik wil meer lezen van Aloka, eigenlijk zou je dit boek al aan het lezen moeten zijn.

 

Boekvoorstelling Sterre Carron.

Zoals Sterre beloofde, verliep als zo corona-veilig mogelijk.

Er was eerst een gesprek tussen Dirk en Sterre over dit boek.

Daarna mocht het publiek vragen stellen en uit alles bleek dat de mening van haar lezers belangrijk vindt.

daarna was het het moment waarop velen wachten. Sterre nam haar tijd om iedere lezer aandacht te geven. De avond was zeer boeiend, zeker het stuk van Sterre haar ‘dipje’ met het herschrijven tot gevolg.

Er waren ook andere schrijvers, zoals Tom Berg en Pat Craenbroek. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om het laatste werk van Tom te kopen.

Concurrentie en Arcanum staat op de lijst NTR en de recensies zullen jullie hier wel zien.

Al bij al een heel fijne avond met fijne mensen. Hou het veilig

Interview met Jan Pauwels

Naar aanleiding van Zwarte Kappen, de tweede roman van Jan Pauwels had ik een interview corona proof.

Waarom ben je, nu pas, beginnen met schrijven , wat was de trigger?

Ik ben germanist van opleiding, met een passie voor geschiedenis. Al jaren verzamel ik van oude documenten: boeken, brieven, brochures, kaarten … Ik heb daarbij een voorkeur voor dingen uit het dagelijks leven: liever dan over keizers en koningen verneem ik iets over de lotgevallen van gewone mensen uit onze regio. Op die manier kwam ik al verrassende zaken op het spoor, vondsten op basis van m’n eigen verzameling die ik dan in archieven verder ga uitzoeken. Zo is de eerste roman, “Gekroonde hoofden”, ontstaan: op basis van een brochure voor het jubileum van een kloosterzuster kwam ik een prikkelende historie in een Dendermonds dubbelklooster op het spoor. Terwijl ik beroepshalve elke dag in de Wetstraat persteksten schreef voor verschilllende ministers, begon ik mijn vrije tijd dat verhaal uit te schrijven. En zo hebben de oude bronnen mij nu opnieuw op het spoor gebracht van een smeuïg verhaal bij Gentse alexianen, in de volksmond de “Zwarte kappen”. Archieven en bibliotheken zitten echt vol spannende geschiedenissen en intriges.

Hoe zou jij je boeken benoemen ? Fictie of non fictie of nog iets anders?

Ik noem het “historische romans”, maar het is inderdaad een mengvorm, ergens tussen fictie en non-fictie. De boeken zijn gebaseerd op authentieke bronnen die ik terugvond in archieven en oude drukken en die dan door mij in een leesbaar verhaal gegoten. De feiten zijn waargebeurd en de personages hebben echt bestaan, maar de uitgeschreven scènes zijn uiteraard deels fictief, al baseer ik mij wel op geschiedkundige werken en bronnen voor het aankleden van zo’n scène. Ik kijk bijvoorbeeld na hoe gebouwen er in de 17de-eeuw uitzagen, controleer het weer in bepaalde periodes, zoek de herkomst van kunstwerken op, …

Komt er nog een boek specifiek over Dendermonde en/of de geschiedenis van Dendermonde ?

Zeker! Ik ben met de voorbereidingen gestart en heb al enkele dagen opzoekwerk in het rijksarchief achter de rug. Het gaat opnieuw om een bijzonder maar waargebeurd verhaal, dat zich in de negentiende eeuw afspeelt. Niet in de geestelijke wereld, maar rond een gerechtelijke dwaling en opnieuw in de regio van Dendermonde.

Mijn Waarheid: mijn recensie

Mijn waarheid is eigenlijk twee boeken in één. Je kan beginnen met Nathan of met Elias. Aan jouw de keuze, er is geen slechte keuze. Beiden vertellen ze hun waarheid. Nathan is de beste vriend en neef van Elias. Elias en Nathalie gaan trouwen en Nathan is getuige en fotograaf. Als Nathalie sterft heeft ieder zijn waarheid, maar wat is dé waarheid?

Bij deze thriller moet je je verstand gebruiken. Het verhaal springt van hoofdstuk naar hoofdstuk. De opbouw gebeurt op  diverse plaatsen zodat je een beeld krijgt van het leven voor de trouw en van de trouw zelf en van de klim en na de klim. Je ziet hou de vriendschap evolueert tussen Elias en Nathan. De relatie tussen de drie vrienden en de evolutie hiervan zijn gespreid over verschillende hoofdstukken. Door de twee versies te lezen krijg je twee keer een kijk naar de gebeurtenissen. Langzaam stijgt de spanning. Alle puzzelstukjes vallen in mekaar, of toch niet helemaal. Er blijven tot de laatste bladzijden nog wat vragen wachten op antwoorden. Er zijn ook zinnen die blijven hangen zoals dit  doordenkertje : Waarom was die liefde dan iet genoeg?  Omdat liefde Noet altijd voldoende is om haat en verachting te verdrijven.

Het leven van de drie vrienden is erg verweven met elkaar maar een groot geheim van Nathalie hangt als een zwarte schaduw over hun leven. Krijgt deze thriller een happy end… of niet?

Ik heb al veel thrillers gelezen maar Mijn Waarheid blijft lang hangen.  Ik zou veel kunnen schrijven over deze thriller maar ben bang om spoilers weg te geven.

Ook het origineel idee om twee versies in één boek te schrijven maakt van Mijn Waarheid iets speciaals.

Mijn Waarheid is, voor mij, tot nu één van de beste thrillers uit 2020 en is dus zijn vijf sterren meer dan waard.

Het verlaten huis Sandra J.Paul: Mijn recensie

Dit is het vervolg van ‘De Duistere School’. Het verlaten Huis speelt zich ook af in draaidorp en is minstens even spannend als ‘De Duistere School’. Voor het eerst schrijf ik spoiler alert in een recesensie. Al de hoofdspelers van duistere school komen weer terug. Wanneer de nieuwe eigenaars van het huis van Quinten en Frederik samen met de ouders van Meike  gaan feesten blijven de kinderen samen in het vroegere huis van Quinten.   Als de kinderoppas niet komt opdagen neemt de spanning toe, tot nu nog een gezonde onrust. Het avontuur begint wanneer ze een oude reiskoffer vinden. De kinderen zijn in de macht van het huis en het monster dat leeft in het huis. Dit boek nodigt uit om te lezen tot het einde, een echte page-turner. De kinderen maken vanalles mee tot ze allemaal verdwenen zijn. Als alle kinderen weer bijeen zijn ontmoeten ze ook Quinten. Als ze samen zijn komen de puzzelstukjes stilaan bij elkaar. Quinten en Meike  gaan de strijd aan met de zwarte magie.  Amalia weert zich heel sterk en wil niet zorap opgeven. Als ze , eindelijk, haar zusters vervoegt in de verloren tuin komt dit deel van het verhaal tot een einde. Maar dit einde luidt het begin van een nieuw deel. Ik kan niet wachten tot dat boek verschijnt.